Page 13 - digitale reveille november 2019.indd
P. 13

Uit het dagboek van een muzikant.

        Het lijkt wel vakan� e. Ik zit zalig achter in de tuin van het zonnetje te genieten.

        Luca ligt op haar rug op het grasveld te rollen, (fi jn deze is net gemaaid. ) Mijn
        was hangt wapperend aan de waslijn, ( nu maar hopen dat mijn moeder nog

        even langs komt) en de kids zijn nog naar school. RUST.

        Naast mij in de heg begint een mussenfamilie een burenruzie uit te vechten en
        mijn buurjongen wil de hele buurt even mee laten genieten van zijn muziek.

        Helaas………… gedaan met de rust. Mijn tuinhek piept en mijn jongste zusje
        Anouk komt de tuin inlopen.


        Tjonge, jonge, wat een waakhond ben jij zeg mopper ik, als Luca kwispelend
        en springend achter Anouk aan loopt. Als ik jou was zou ik haar een kopje
        thee aanbieden. Nou lekker, met twee schepjes suiker graag Luca, zegt Anouk

        lachend. Maar Luca hoort niks, zij is veel te druk bezig om de tas van mijn zusje
        te inspecteren op de aanwezigheid van koekjes.


        Anouk plo�  neer in een van de tuinstoelen, en het volgende moment zie ik
        alleen maar armen en benen voorbij zwaaien. Ik hoor een hoop gekraak en daar
        ligt of beter gezegd zit mijn zusje klem tussen de stoel. Ze is er dwars door heen

        gezakt. Het is even doods� l. Luca geschrokken door het tumult is het huis in
        gevlogen en komt nu weer heel voorzich� g kijken wat er aan de hand is. Anouk

        en ik kijken elkaar aan en schieten tegelijk in de lach.

        Anouk doet verwoede pogingen om zichzelf uit haar benarde posi� e te
        bevrijden, en in plaats van haar te helpen, hang ik dubbelgevouwen van het

        lachen over een stoel die nog wel op vier poten staat. Hoi mam…….Anne en
        Lieselot komen de tuin in gewandeld. Wat is hier gebeurd…? Nou kind zeg ik,

        terwijl ik de tranen van mijn wangen veeg. Je tante kwam even een kopje thee
        drinken. Als jullie haar even overeind willen helpen, ga ik daar eerst even voor
        zorgen


        Nog wat grinnikend loop ik naar binnen om de waterkoker aan te ze� en. Dat
        dit nou net Anouk weer moet gebeuren, maar gelukkig hee�  ze zich niet echt

        zeer gedaan. Anne komt de keuken ingewandeld. Mam. Heb jij dat foldertje nog
        liggen van de slager, want dan kan ik die meenemen voor de bespreking van de
   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18